Til slík høvir, ið ofta eru rættuliga avmarkaði í tíð, var tað sjálvandi “den korte version” sum varð fortald.
Sum ein mentanarberi, av fleiri í bygdini, hevur samansetingin av kunningarstovuni og fólkabókasavninum undir sama taki og tætt uppat hvørjum øðrum innanhýsis, verið heppin á mangan hátt.
Staðsetingin mitt í bygdini við høvuðsvegin, hevur eisini gjørt sítt til at skapt enn eina mentanarperlu í nærumhvørvinum.
Hetta hevur Petur Martin dugað at gagnnýtt á ymiskan hátt saman við teimum ymisku leiðarunum á bókasavninum, ikki minst núverandi leiðara Marjun Patursson.
Hugskotið hjá Petur Martin um runda borðið, ella “riddararnir við tað runda borðið”, hevur verið væleydnað øll árini. Petur Martin er vitugur og orðførur maður og hevur givið sítt íkast til tey hundratals evnini, ið hava verið uppi og vent, við runda borðið. Men ikki minni týdningarmikið er tað, at hann hevur sæð møguleikarnar í at lurta og lofta teimum góðu, serliga siðsøguligu forteljingunum, ið hava verið frambornar.
Burtur úr hesum er millum annað bókin “Staðarnøvn í Fuglafjarðar søkn”, við skilamanninum Alfreid Klein sum heimildarmanni, útkomin.
Eisini er hópin av skrivligum tilfari tøkt, sum bíðar eftir at verða brúkt.
Man okkurt av hesum ikki fara at síggjast aftur í bókaverkinum Fuglafjarðar søga, ið er á veg og har Petur Martin hevur ein týdningarmiklan leiklut?