Hetta tori eg at siga um Petur Martin, nú eg havi sum kommunustýrislimur øll hesi árini, haft høvi til, at fylgt við á hesum økinum.
Petur Martin megnaði, sum tann vitborni maður hann er, at gera hetta starv meira fjølbroytt í vavið, enn tað, sum vit ið settu hann, høvdu dugað at hugsað.
Umframt at vera kunningarmiðlari, fyrst og fremst fyri túsundtals ferðafólk, ið komu á gátt í kunningarstovuni, var hann ofta og títt ferðaleiðari fyri hesi somu, uppi á okkara undurvøkru fjøllum og skørðum.
Hendi tað, at tey sum høvdu tørv á “ból og bita” ikki øll kundu hýsast hjá teimum, sum vanliga fingust við slíkt, ja, so kom stuðulin Unna, kona Petur Martin, og herbergaði hesum uttan nakað hóvasták.
Í sambandi við tær útlendsku vitjanirnar, sum kommunan hevur haft millum ár og dag, var ofta boð eftir kunningarstjóranum.
Petur Martin er søgufróður maður, so tað lá ræði fyri hjá honum at fortelja gestunum um Fuglafjarðar meira enn túsund ára gomlu søgu.